Als kleine jongen ging ik samen met mijn vader ijs verkopen in zijn ijscokar, ik sprong achterop en trok aan de bel. Met de tijd kreeg ik het ijs scheppen ook onder de knie, en reden we samen rond tot we al het ijs hadden verkocht. Na een paar jaar kocht mijn vader zijn eerste echte ijscowagen. De wagen was meteen een groot succes, met ons zelf gemaakte ambachtelijke Italiaanse ijs, verse slagroom én onze vrolijke melodie die je al van straten ver kon horen aankomen. Het ijs bereiden werd mij ook aangeleerd en zo werd langzamerhand het vak van vader op zoon doorgegeven.

 

Nu na vele jaren heb ik ook mijn eigen ijscowagen gebouwd en rijd ik daar mee rond samen met ons ambachtelijke ijs, dat in de jaren traditioneel is gebleven. Maar toch met de tijd is mee gegaan , iets wat ik graag wil uitstralen met mijn nieuwe wagen. 

 

Daarom heb ik ook gekozen voor de naam: “Il Gelataio”. Naar het Nederlands vertaald, de ijscoman. 

 

Wie heeft nu geen leuke herinneringen aan de ijscoman? Daarom wil ik graag samen met jullie nieuwe herinneringen maken!

 

Il Gelataio, de ijscoman.

 

Gaetanino.